Sonbaharın o bilinen pastel huzuru gibi olabilmek lazım, ölüme karşı olgun bir duruş sergilemek lazım, doğayı hissetmek, yapraklar kadar özgür olabilmek lazım düşerken bile.. Sonbaharı yaşamak lazım, aniden bastırmadan kara kışlar. Sonbaharı taşımak lazım, aniden düşmemek için toprağa, yeniden doğabilmek adına. 
- Meo

Dökülüyorum pul pul sensiz,
Sonbaharım yazın başlarında,
Aniden dökülüyorum gözlerinden,
Her yer sel, her yer kan revan. [Şiirin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Düşler hüzünlü bir sonbahar akşamında göl kıyısına taşıdığın geçmişinin sudaki yansımalarından ibaretler.. Ne kadar sığ o kadar derin, ne kadar sıcak bir o kadar serin, ne kadar kendinden geçerse geçsin yüreğinin sazlıklarından kalma ruhundaki tüm kesiklerin. İzi de kalsa geçmiş senin, batacak da olsa sonraki gün doğan tüm sevdalar benim. Sen yine dönersin, ben ölmüş olurum o gölün derinlerinde. Tüm inatlarımız gibi, gece ve gündüz de birbiriyle içiçe girdiğinde sadece yekpare ve eşsiz!
- Meo