Anlamlı, anlamsız, sade ve karmaşık tüm seslerimizdi düşüncelerimizin kulaklardaki yansımaları. Bazen fısıltı tadında bir rüzgar öpücüğü, bazen yıkıcı bir çığlık gücünde.. Söylediklerimizden çok söyleyemediklerimizi seslendiriyorduk gizliden gizleye, her cümlenin içinde, yalnızca duyabilenlere. Rengarenk sözcüklere, karanlık bir dünya gömüyor; karanlık bir dünyaya, yaşama tutanacak kadar umut ıslığı bırakıyorduk seslerimizle. Hiç susmadık belki de, keşke dinleyebilseydik herkesi eşit derecede.
- Meo