Günün her saati kahve saati olabilir, uykusuz ve yorgun bir bedenin sabah kahvesi, yorulmaya devam etmiş çalışkan bir bedenin öğlen kahvesi, uykusunu yıllardır alamamış bir kölenin bir akşamüzeri kahvesi saatlerinde olduğu gibi.. 
- Meo

Parçalarımız bazen bizi kanatlandıran, paramparça hatıralarımızından ve düş kırıklarımızdan biriktirdiğimiz o son umut bizi ayağa kaldıran ve sırtımızda kanat niyetine taşıdığımız narin düşlerimiz bizi aşka inandıran. O yüzden, hiç ayaklarımız yere değmiyor aşık olurken, o yüzden hep yüksekten düşüyoruz aşta kaybederken!
- Meo

Aşka inat davranıyoruz zaman zaman, kendimizi tüm sosyal yaşama kapatıyoruz, gizliyorum var olan heveslerimizi ve dürtülerimizi; en sonunda patlak veriyor yerinden hislerimizin, en nihayetinde esiri oluveriyoruz tanımlanamaz takıntıların. Her seferinde mutsuz olmayı başaracak bir kontrolsüz güç şeklinde yaşıyoruz aşklarımızı, sonra suçu insanlara ve aşka atıyoruz, ne saçma!
- Meo

Dünya üzerindeki en tehlikeli şarapnel parçaları beyinden, akıldan yoksun insan düşünceleridir. Kanatır, savaştırır, öldürür, yaşamdan koparır. Kolektif sanrılarıyla birbirlerine sarılan devasa bombalara dönüşen her sosyal çöplük, önce kokuşur, sonra büyük bir enerjiyle patlayarak dünyaya zarar verir!
- Meo

Son bir ağaç kalacak, son bir ağaçın gövdesinden kazılmış. Son bir ağaca tapacak doğayı kaybetmiş insanlar, o zaman anlayacaklar ağaçların yaşam aşkını, o zaman görülecek çöllerin öfkesi.
- Meo

Aşk ruhun damarlarını şekillendiren ruhsal sıvılarken, tutkulu ve takıntılı tüm aşklar kan kaybının akılda vücut bulmuş halidir. O yüzden önce mantık, sonra kalp, sonra vicdan, en sonunda da sabır takıntılı bir aşkla örülmüş bir sistemi terk eder! Er ya da geç.
- Meo

Katılaşmış sıfatlardaki anlamlarımızın derinleştiği anlarda çatlıyordu maskelerimiz, susuyorduk bur değişime, görmüyorduk belki. Yeni bir insana bakıyorduk aynada, camda, yansımalarda.. Kendimizi ararken bulamadıklarımızın öfkesiydi, aramazken karşımıza çıkan yabancı insanlar. Hiç tanımadığımız bir dosta selam vermenin ilk heyecanıydı un ufak varlığımız, kendi tozlarımızla savruluyorduk binlerce insanın hamuruna kendi hamurumuzda bir yabancı lezzetti çocukluk, özlesek de aynı tadı asla alamıyorduk!
- Meo

Gemişte yaşayan insanla gelecek kurulamaz, geçmişe özlem duyan toplumla geleceğe varılmaz, geçmişte kalan anılarla hayallere dalınmaz, geçmişten gelen öğretilerle geleceğe hazırlanılmaz, geçmişte yaşamışların yaşamlarıyla yarın yaşanmaz!
- Meo