Gülümsüyordu, gözlerinde yıldızlar.. Üşüyordu, boynunda rüyalar.. Söyleniyordu kendince güzel bir masal niyetiyle. Biliyordu, karanlıkta kalsa insan gece yıldızlar döşenir gökyüzüne. Mutluydu bu nedenle!
- Meo

Bize mi soracaktı papatyalar, bahar savaşlarına kalkışırken insan kötürümü ovalarda. Toprak mı dilenecekti polenler, sarılırken nemli kıyılardaki kayalıklara.. Bizi mi düşünecekti fallarda, seviyor mu merakından kanatlarını kırdığımız doğal melekler! Tüm sevgileri bitecekti insanların, papatyalardı hiç ama hiç ölmeyecekler.
- Meo

Kitap kurdu denilen okurlar, kitapları kemirip bitirecek derecede okuyanlar değil; kitapları okurken yenilerini hayal edebilenlerdi! Bizler her bir kitabı ayrı ayrı okurken, onlar tüm kitaplarından topladıkları yaratıcılık sürüleriyle bilgi, ilgi, öykü avına çıkarlardı vahşi paragraflar ormanında..
- Meo

Zarafet öğretilmez, doğuştan gelir. Doğumla öğretilmiş Tanrısal bir şansın gerçeklerle yoğurulması ile elde edilir. 
- Meo

Aklın okyanuslarında sakin ilerleyen farkındalık teknelerine vuruyordu düşüncelerden oluşmuş ani fırtınalar, savruluyorduk, korkuyorduk ve kayboluyorduk. Uykunun sütliman sularına gelesiye kadar..
- Meo 

Önümüzde ve ardımızda bulunan zaman her zaman uzaklaştıka buğulu görünür; sisli bir dağ gölü manzarası gibi yalnızca genel hatlarını bildiğimiz bir güzellik halinde düşlenir ve tahmin yaşanılanlar!
- Meo

Elimizdeki kader defterlerine binlerce yazı yazıp, kapağına Tanrı'ların isimleri yazmaktı en büyük günahımız, en büyük hazırcılığımız ve en büyük sıkıntımız.. Yaşamlarımızdaki mürekkep izleri silinmeden, başka bir taze sayfa geçince unutuyorduk yaşamın ana fikrini. Hiç başlamamış ve hiç bitmeyecek bir kitap olarak kalıyordu hep kaderlerimiz böylece; yarım.
- Meo

Hiç kimsenin olmadığı bir karanlık inattı bilinç, olduğu yerde büyüdüğü halini korumak için çürümeyi ve ölmeyi göze alabilen.. Bekliyorduk sislerin içinde, aydınlıkta puslar içine gizlenmiş geçmişten gelecek eski ve net bir nezaketi.
- Meo