Dünyanın en ürkek kuşlarının parmak uçlarına konmalarını beklemek gibi bir şeydi aşk. Aklında büyüttüğün ağaçlara kuruyordun öncelikle en narin yuvaları, gelirseler bir gün diye. Parmakların titriyordu, karşındaki ürkeklik kadar. Ruhun korkuyordu, en sıradan güveni en zorlu tanışmaya zorlayasıya kadar. O nedenledir; aşk bazıları için en büyük özgürlük gibiyken, bazı kanatlanmış ruhlar için yalnızca kafes.
- Meo