Limanın kıyısında terk edilmiş, balıkçının oğluyum ben; gönlüme batmış binlerce diken, yüzüyorum yalnızlığımın içinde inceden. Esiyor rüzgar çocukluğun titreyen sesine inat, donuyorum bir umudun peşinde. Tuzlu saçlarımı ayırıyor minicik parmakları zamanın, git gide denize karışıyorum ben. Git gide yaşama dökülüyor pullarım, her gün yeniden avlanıyor, yeniden çoğalıyor hüznüm; nesli tükenmeye yüz tutmuş mutluluklar avlıyorum ben.. 
- Meo

Sevgi, çoğu kişinin yemediği ancak herkesin inatla çocukluktan hatırladığını zannettiği sokakta yedikleri salçalı ekmektir. Herkese aittir, çoğu kişiye uğramadan!
- Meo

Tozlu toprak köy yollarında,
Beklerdik akşamüzerleri,
Geçsin diye at arabalı bir emmi.

Önce atlar öldü,
Sonra yollar,
Çocuklukmuş tüm düşler,
Güzel hislerimiz gerçekle söndü.. [Şiirin devamını okumak için tıklayın. İyi okumalar.]

En büyük korkular en küçük ruhlarda büyür, en doğal karmaşalardan beslenir, en eğitimsiz beyinlerde takıntılı hale gelir, en kırılgan yaşamlarda sokağa iner, en yalnız uykularda yatağına gelir, en rahat yaşamlarda aniden belirir ancak en bilindik haliyle bir yaşamı bitirir; çocukluk gibi, aşk gibi, cehalet gibi, insanlar gibi ve de ölüm!
- Meo

Çocukluk, asla bitmeyen bir oyun oynama hevesidir. Bu hevesle büyümenin en kötü yan etkisi ise gerçek hayattaki daha tehlikeli oyunların hiçbirinin hayal gücü ve mutluluk içermemesidir.
- Meo