MeoFoto - Zerdaliler

  Zerdalilerimiz vardı bizim, çocukluğumun kocaman eğlenceli dalları arasında çizilmiş kollarımla hatırlardım bahar mevsimlerini. Dünyanın en uzunu zannettiğim rahmetli dedeciğimin omuzlarında toplardım en olgunlarını.. Çiçeklerinin altında uyudum akşamüzerleri. Zerdali bahçelerine dalardık biz çocuk çetelerimizde, kovalanırdık, yakalanmazdık, hakkımızı alırdık, bereket dağıtırdık. 

  Yaşlı zerdaliler yeşerdi ama solan sevdiklerimiz oldu bizim. Ne omuzlarında zerdali toplayacağımız dedelerimiz ne de bizleri kovalayacak abilerimiz kaldı. Sırayla döküldüler zerdali çiçekleri gibi. Oysa iç içeydik, yan yana, güzeldir, bahar kokuyordu zerdali gölgesinde kurduğumuz düşlerimiz.. Bu kadar soğuk vurmuyordu Nisan aylarını, Haziran'da kuru dallarla baş başa kalmıyorduk.

  Sonraları patlar oldu bombalar şehirlerde, dökerek kırmızı kan çiçeklerini.. 

  Sonraları ağlar olduk kuraklığına bu topraklarda, hem insanlığın hem güvenliğin..

  Zerdali çiçekleriyle aşık olur, zerdalileri toplardık gülen yüzlerden. Bu kadar kurak değildi bizim gençliğimiz. Hiçbir yer bildirimine gerek duymazdık gece yarıları gizli gizli buluştuğumuz genç aşıklar olarak. Sonradan güvenli halde olduğumuzu duyurur hallere geldik. 

  Tüm büyükler öldü, yalandan akil adamlara kaldık biz. Tüm zerdaliler döküldü, yalandan baharları kandıran Mart güneşlerine kaldık. Bildiğimiz her şey kurudu birden, bir daha o kadar güzel yeşile boğulmadık! Ne zaman doğsak kısmen ve aniden, mutlaka bunu kaydedecek kadar ruhsuzluğun çöllerinde mahsur kaldık!

  Hala güzel zerdali çiçekleri, hala özlüyoruz altında geçirdiğimiz saatleri ve kaybettiğimiz sevdiklerimizi.. Ne baharlar geliyor ne saatler ne sevilenler! Baharın kokusuna hissiz, saatlerin geçişine tepkisiz ve özlemlere kayıtsız kaldık patlaya patlaya bahar güneşleri kan dolu haberlerin coğrafyasında.

  Birer birer düşüyoruz mutluluğun dalından, onlarca yıldır. Henüz kurak kalmamış olabiliriz ancak bu olmayacağımızın garantisi mi?

Meo - 2016
MeoEdebiyat FotoBlog
'Mehmet Şentürk