MeoFoto - Ayrılmayanlar

  Eğirdir Gölü.. İlk aşkımın, ilk öpücüğümün, ilk yolculuklarımın, aşkımın özlem dolu ilk adımlarının ve daha birçok beni ben yapan duygusal kalelerin üzerine inşa edildiği minik bir yarım adadır Eğirdir.

  Milenyum denilen geyiğin henüz yaklaşmakta olduğu ve doksanların naifliğini henüz gençliğimizden atmadığımız dönemlerdi, atlar bir otobüse Isparta'ya kaçardı büyük heveslerim. Isparta'ya varır varmaz, Eğirdir'e kaçardım elimi sımsıkı tutan gencecik bir kadının yüreğinde. Elinden kitap, dilinden hüzün düşmeyen birer çocuktuk o zamanlar. Bana yazmayı öğretmişti Eğirdir'in yıkık dökük kale duvarlarını kaplayan sarmaşıklar altında omuzlarımda beni seyreden bir güzel çocukluk aşkı. Okumayı öğretti bana gözleri, tüm insanların gözlerinden anlayabiliyorum şimdi; ne kadar anlamsız kalıyorlar Tanrım, onun dışında kalan bu büyüklük taslamalar.

  .. 

  Yukarıda tam olarak 15 sene sonra çektiğim o fotoğrafta gördüğünüz ağaçlar işte bizden geriye kalanlar. İlk aşkımın varlığını yokluğuna çevirecek kadar inatçı, yaşlı ama huzurlu iki ağaç.. Elimde kameramla sağında, solunda çiçek böcek kovalarken görüverdim geçen yaz, biraz mavi, biraz yeşil. Yetti buğulandırmaya ruhumu, göz gözü görmez oldu aklımda, söz söze ilişmez oldu, hatıralar dün, umutlar taze cenaze. Yas tuttum üç gün üç gece. Öylesi güzeldi işte. 

  Tam da bu iki ağaçtır, yanında uzatıp ayaklarımı ıslak taşlara, ilk kez bir dudak temasında aklımı yitirişim. 

  Tam da bu iki ağaçtır, yanımda sarılıp bana, ilk kez ve son kez sonsuz bir aşkla sevilişim.

  Tam da bu iki ağaç, içimdeki çorak yaşlılığının geriye kalmış tek izi. Bizler ayrıyız şimdi belki, ancak onlara-belli ki-henüz insan eli değmedi. Umarım değmez de, ölesiye.

Meo - 2015
MeoEdebiyat FotoBlog
'Mehmet Şentürk