Kedidir O Kedi

  Ki evimize de aldık kendisini zaten. Hiç isim düşünmemiştik bile karşı komşudan akşam saatleri süt almaya gidip gelirken biri 'Adı ne?' diye sormasa haberimiz yok isimleştirme işinden. Anneme sordum, 'Ayşem olsun, dizideki şeker bir kız var onun gibi mıyık mıyık geziyor' diyerek geçiştirdi beni kendisi sağ olsun. Ha işin acayip kısmı o kadar alıştırdık Ayşem diye çağırınca annem geliyordu benim zıpır kedi, ancak üzerinden bir sene geçmesine rağmen ne yavruladı ne de başka kediler evin çevresinde gezer oldu. Meğersem bizim Ayşem aslında Ayşem değilmiş. Evet erkekmiş paşam. Hiç fark etmediniz mi diye hayıflanmanız normal olsa da ben dahil günlerce ofisimde beraber çeviri işlerine koştursak bile, göbeğinin kaşınmasından delicesine hoşlansa bile merak etmedik, etmedim.. Neyse erkekmiş artık ne diye çağırsak geliyor.

  Bu kedinin en sevdiğim yanı bana olan düşkünlüğü. Bir diğer güzel yanı da yaklaşık 75 yaşındaki babaannemin ilk ve tek sevdiği kedi olması. Her ne kadar havyanlara (ki insanlara da) karşı çok sert mizaçlı olsa da artık gizli gizli büyükannemin kapısında miyavlayıp yemek kaptığını da öğrendim. Sevgi saçıyor benim paşam her yere.

  Yolunu gözlemek deyiminin en sevdiğim yanıdır kendisi. Geç gelirim uykusundan uyanır koşar gelir, erken kalkarım sabah avından koşar gelir, yemek yerim elbette benden önce kapıya koşar gelir. Zaten ikimiz de kısa ve sık yemek yediğimiz için "senin yemen kedinin ot otlaması zaten" tanımlarıyla ikimiz de acıktığımızda annemin evinin kapısında bekleşiyoruz. Yani demem o ki hayatınızda sevgi dolu bir renk eksikse, işte "kedidir o kedi"..