MeoŞiir - Vapurda Bir Çocukla Bir Kız
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Akşam vapurunda bir kız,
Allahım o nasıl saçlar,
Omuzlarına yayılmış platoların rengi,
Heyecanla ortalıkla tüm atlar,
Koşuşuyor tel tel olmuş,
Hepsi de yağız!
Akşam vapurunda bir delikanlı,
Nasıl olduysa o gün çok oturaklı,
Hiçbir bıçak kesememiş sessizliğini,
Olduğu yere çökmüş kalmış,
Nasıl da dalgalardan ürküyor,
Belli ki korkmuş, denize sokulmuş..
Akşam vapurunda bir çocukla bir kız,
Denize bir avuç kala,
Oturmuşlar yan yana,
Yine de binlerce dalga uzakta.
Tanrıların suya düşürdüğü birer bozuk para,
İyi dileklere tutunmuş,
Hem akılda hem dilde tutulmuş.
Birazcıklarmış,
Bir kelime bile çıkmamış,
Bir cümleye yok mecal.
Nasıl da yavan kalmışlar,
Köpüklü denize rağmen,
Ne tat ne tuz..
Türkü olup söylenmiş,
Ülkü olup dillenmiş,
Hikayeymişler Eski Yunan'da,
Zamana ikisi de yenilmişler.
Kitap olmuş, yakılmış gibi,
Söz olmuş, tutulmamış gibi,
El olmuş, yabancıymış gibi,
Gül olmuş, hiç olmadık çölde açmışlar,
Birine her yer buz, birinin saçları kummuş.
Akşam vapurunda bir çocukla bir kız,
Birinin adı Yalnızlık, birinin Düş,
Herkes bunları görmüş,
Kimse fark etmemiş.
Bir kez fark edilmiş,
Hiç de fark ettirilmemiş.
Düşmüşler sonra dalgaların peşi sıra,
Onları bir daha kimse görmemiş.
Çok sonradan,
Anlatılagelmiş,
Aşk demişler, bu uzaktan yakınlığa;
Hiç başlamayan,
Hiç bitmeyeninden!
Meo - 2016
MeoEdebiyat Şiir Blog
'Mehmet Şentürk
