MeoŞiir - Haydilerden Keşkelere
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Haydilerden Keşkelere
Keşkelere varıyoruz hepimiz,
Biraz özleme, biraz pişmanlığa bir ani misafirlik.
Haydilere doymadığımız yarım bir yalınlık,
Tamamına erememiş o yaşamlara bir gani cahillik.
Hızla başlıyor,
Kolayca yoruluyor,
Sinsice dinlenmeye alıyoruz heveslerimizi,
En büyük susuş ise orada;
Bir mezar taşı öncesi tahtadan kesilmiş mezar başı dikitinde!
"Haydi evladım" diyenlerin,
Adımlarını öğretenlerin,
Gözlerinin önünde büyüyenlerin;
Son kez toprağı şişirmesini izliyorsun,
"Haydi bana müsaade" diyor yani aniden.
Herkes geliyor,
Herkes gidiyor birden;
Sen kalıyorsun.
Sensiz kalıyorsun.
Seni sen yaparlar olmadan bazen..
Demek ki bir haydi denilen ilk nefes,
Bir keşke denilen son nefse varacak,
Ve o ukala nefis her seferinde yeniden kırılacak!
Yaşam bu öykünün yaşanmaya çalışanı,
Ne kadar denesek kimin umurunda,
Hep yarım kalmış bir yalnızlık kazanacak.
Ağlayacağız içten, dıştan bu kez hüzün sızacak,
Damarlarımız bize büyük baskı yapacak!
Aklımızda o garip karlı hava pusu,
Göz gözü görmeyecek,
Yalnızca ezber cümleler kalacak!
Öyle öksüz,
Akıl unutkan,
Ve yarın öyle dünsüz!
Hep nemli bir zaman,
Çürüterek insanlığımızı-bizi de yıkacak.
Bunlar haydiden keşkeye öyküler.
Bu taşlı yolda her ayak toprak arayacak,
Ve en nihayetinde,
O garip huzuru bulacak!
Meo - 2021
'Mehmet Şentürk
Yanında olamadıklarıma, yarım kalanlarıma...
