MeoŞiir - Kendi Yaralarım
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Bir gün oturup karşısına söylecektim bildiklerimi,
Anlamasını bekleyecektim sade.
Bir ara bulacaktım kendisine kavuşmak üzere,
Sarılıverecektim ellerine,
Aşk tazeleme niyetine, gencecik kalacaktı yine karşımda.
Bakamadığım gözleri vardı,
Tutamadığım dilekleri,
Ben tuttuğum tüm meleklerin kanatlarını yolmuş halde.
Yorgundum ben,
Ona vuruluyor,
Nihayetinde yine kendimi vuruyordum.
Sürgündüm ben,
Birini buluyor,
Nihayetinde kendimde hapsoluyordum.
Dağlardan esiyordu gece kokuları,
Ben ovalarda pusu kuruyordum hayallerime,
En çok güldüğüm günlerde,
Ben çoğu kez daha çok ağlıyordum.
Ölen çocukları kucakladım içimde,
Kanatan yarınların yaralarına şiirlerim pansuman,
Birkaç adım sonrası pus,
Yine korkuyordum,
Kendim ölüme hazırdım da,
Her yanım eş dost, her yanım masum,
Kaybediyordum bir bir..
Bir sen düşleyip,
Binlerce ben öldürünce,
Sen kaybediyordun hep,
Beni kendi içinde!
Ben susuyordum.
Meo - 2016
MeoEdebiyat Şiir Blog
'Mehmet Şentürk
