Aforizmalar Blog (931)

Yaşamımıza dahil ettiğimiz kilitlerimiz var, kendi varlığımızı kendi düşüncelerimizle hapsediyoruz ideallere, hayallere ve duygu ismi verdiğimiz dengesizliklerimize! İşin normal yanı kilitlerimizin varlığı, kötü yanı onların gerçek sanılması.. İşin güzel yanı birbirimizi bilerek kötülükleri kitlemek adına binlerce tabu üretebiliyor oluşumuz; işin kötü yanı tüm kötülüklerimizin güç topladığı sömürü düzenlerimizde bir araya geliyor ve tüm güzellikleri de hapsediyoruz, kötü insanların kontrolü ve inanç sistemleri arasında! İşte asıl kilit bu, güzellikleri kilitliyoruz bedenlerimize, bedenlerimizi kalplerimize, kalplerimizi hayallerimize ve hayallerimizi kaderimize. Yaşayamadan ölüyoruz dünya cehenneminde.. 
- Meo

Maviliğin evreninde bir yıldızdı gözlerin, ararken binlerce yılı ışığa çevirdiğim. Umudumun evrenin bir unutkanlıktı sözlerin, duydukça her seferde yeniden kendimi keşfettiğim. Sen ne desen mavi, ne söylesen denizsin. Ben ise çöle dönmüş bir evrene ait..
- Meo

Yoksulluk ne kolay, ne kolayca unutabiliyor insan veya ne kolay kabul edebiliyor sonsuz kaderini. Ama modern çağda yoksunluk diye bir bela var, dünyaya sahip olsan birkaç dünya istiyorsun; hiç dünyan olmuyor da kendine yalnız, çaresiz kocaman bir dünya kuruyorsun yoksunluktan kalma. Ne kadar saçma da olsa, tüm hüznümüz yoksunluktan, tüm hayallerimiz kırıklıktan, tüm geleceğimiz umutsuzluktan ibaret ışıklara bürünmüş bu karanlık çağda. 
- Meo

Orası yok, o insan da yok, o göller donmadı mesela hiç.. Hepsi senin kurmaya çalıştığın bir dünya, kurguladığın insan ve dondurduğun hislerin. Gerçeklerle hayallerin arasındaki kurgusal çizgiyi çizemiyorsan, kaderini beyaz tuval üzerinde yalnızca beyaz hayallerle yazar ve kimse okuyamıyor diye hayata küsersin.
- Meo

Özgürce pedal çevirdiğimiz yollarımız vardı, yorulmayan çocukluğumuz.. Bisikletlerimiz bu kadar hayalet değildi eskilerde, çocukluğumuz bu kadar uzak kalmayacak sandık her gençlik hevesinde. Biraz kan döktüler parklara, biraz patlayıcı tedirginlikler.. Hiçbirimiz yaşamıyoruz şimdilerde, dönmüyor insan sevgisinin çarkları bu betonarme cennetlerde. Arabalar çarpıyor tüm hayallerimize, dileklerimizin kolları kırık yatıyoruz pişmanlık hastanelerinde. Durum bu.
- Meo