T.A.D. 12 - Yokluğun Önü

 Filtrenmiş kahveyle,
Ömürlük uykusuzluk gibiydi hislerin,
Duru.

Bir şeylere karar vermenin eşiğinde,
Kapılarda kalıyordu diline davet etmediğin sözlerin.
Söylenmedik yalanlarla,
Kanseri öteleyip duruyordun ölüme kucak açıp,
Hala bir tutam umut,
Serpiyordun buz üstüne,
Belki yeşerir donmuş göle dönmüş yüzünde,
Gülümsemeler yeşerir de
Güneş açar diye niyetine.

Büyük bir çınar ağacının gölgesinde,
Beklediğin bu derme çatma yapı,
Bu terk edilmişlik duygusu,
Kırarcasına buzları çekip gitme isteğiyle,
Kalıp beklemek arası bir gel git hengamesinde,
Buzulların çekiliyordu,
Tok, derin, ani sesler eşliğinde.

Tembeldin ve aç.
Susuzdun karların ortasında,
Soğuktan kaçıp saklanırken durağında,
Beklerken gelmesine alıştığın varlığını,
İçten içe de anlatıyordun yokluğunu,
Korka korka…

Öğrenmeye yüz tutan çaresizliğinle,
Unutmaya yüzünü tuttun,
Avuç dolusu hüzünleri çarparken,
Bu şoktan uyanabilesin,
Hüzün denen baygınlık geçsin emelinde.
Geçmedi oysa
Geçerken zorlanıp
Yokluğun önünde donup kaldı ömrün,
Aşk zaten bir ömür, son bir nefes çekimi tadına varılan…

<< Tembel Aşklar Durağı Anasayfa >>

Meo - 2012
MeoEdebiyat - Şiir Blogu 
 - Tembel Aşklar Durağı -

[Lütfen alıntı ve paylaşım kurallarına uyun. Sosyal medya paylaşımları serbesttir. İsim (-Meo veya -Mehmet Şentürk) ve kaynak adres (meoedebiyat.com) belirtmeden bu eserlerin kullanılması yasaktır.]