MeoŞiir - Yalnız Bir Karanlığın Kalesi
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Duvarlarından yalnızlık sızan,
Karanlık bir kaledeyim, yıkık viran.
Krallığımda sadece birkaç ben var,
Yıllardır beni koruyan..
Kulelerinde pişmanlıklar,
Her yaklaşan insanı parçalayan.
Kapılarına bir geçmiş çekilmiş,
Kocaman.
Yalnızca belirli bir ışık için,
Yollaraca açıklan,
Sırf meraktan!
Karanlık bir kalenin,
Yalnız şovalyesiyim,
Yaşlı bedenim,
Yorgun ve yaralı düşlerim,
Ne zaman korku dolu bir ses duysam,
Aşkla titrerim.
Kimselerin olmadığı huzur dolu bir ölüm,
Yalın başına bir pasif agresifim.
Tüm tehlikelerim,
Tüm kavga ve tüm dövüşlerim,
Ardında birçok insan bırakmış,
Canlı canlı yalnızlığa gömülmüş,
Tüm ama tüm sevdiklerim.
Her kral gibi,
Ben de bir varis beklemekteyim,
Hiç doğmayacak aşklarımdan.
Her yalnız savaşçı gibi,
Bir başka düşman beklemekteyim,
Tutkuyla ve öpücüklerle öldürebileceğim.
Meo - 2016
MeoEdebiyat Şiir Blog
'Mehmet Şentürk
