MeoŞiir - Sessizliğim
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Önce kuş sesleri,
Sonra nefeslerim, derin.
Ardından insan hevesleri,
Bir cümleye nokta, biriktirdiklerim.
Duyabildiğim birileri vardı en azından,
Biraz olsun anılarında kaybolabildiğim.
Değildi geceler eskiden, böyle,
Karanlıktan geçilmiyor şimdi her yerim.
Kesiliyor bir bir gürültü zannettiklerim,
Bilemiyor aklım,
Bu nasıl bir duygusal birikim?
Ne kadar kendime de düşünsem,
Kalmıyor tenime hiçbir vokal erişim.
Bireysel yanlarını atıyorum önce,
Tellerinde kalmıyor ruhun, hiçbir titreşim.
Bu benim sessizliğim..
Çığlıkları çığlıklara katıyorum,
Sonunda bir kalp atışına dönüyor sadece,
En büyük sevişmelerim.
Dokunmadan edemiyorum,
Cümlelerin yanık tenlerine,
Kaderimi okuduğum ses bile bazen, benim değil.
Bu benim serseriliğim..
Kendime konuşmayı çoktan unutturdum da,
Susabilmeyi henüz öğretemedim!
Bunca bakışın arasında,
İncecik bir yakarışmış her gelenim,
Bir kez bile buyur etmemişim..
Daha yeni fark ettim.
Meo - 2016
MeoEdebiyat Şiir Blog
'Mehmet Şentürk
