MeoŞiir - Kendi Topraklarım
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Kafama sıksam geçmişimi,
Yalnızca rengarenk kuşlar uçar şakağımdan.
Avcuma dökülür henüz yeni unutabildiğim,
Tüm güzel sözleri çocukluğun.
Henüz özleyemeyediğim kadar iyiyim,
Ondadır her seferinde sıfıra inişim.
Birkaç kez yıkılmışımdır belki,
Ancak ruhumdaki bütün topraklar hala benim.
Kendime gömülebilirim..
Yalancıyım biraz,
Gerektiğinden fazla severim.
Gereksizliğinizi bilir,
Bunu siz kabul edesiye dek beklerim.
Yalnızlığım sizden ibaret,
Sizi varlığımla test ederim.
Siz yeterince canlı tutun inandığınız doğruluğu,
Ben yeterince kötülüğe vurgu yapabilirim.
Çok özgürüm biliyorum,
O kadar basitçe bağlanabilirim,
Özgürlüğün gitmek olduğunu sandık hep,
Yaşamanın hapsine kapılıp!
Yaşayarak da özgür kalabilirim.
Her gece yeniden ölüyorsunuz benim için,
Biraz kırmızı bir şehvette,
Mavi bir huzurda,
Siyah bir şıklıkta,
Beyaz bir ışıkta!
Meo - 2015
MeoEdebiyat Şiir Blogu
'Mehmet Şentürk
