MeoŞiir - Kendi Kendimize
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Kendimize dairdi,
Kendimize ait.
O sakince büyüyen ağaçtı yaşam,
Kendimizi dalına astığımız henüz fidanken.
Düşüncelerimiz çocuk,
Sözlerimiz küçükken daha,
Yaşamayı öğreniyorduk.
Düşüncelerimiz büyüyünce,
Ve sözlerimiz,
Susmayı alışkanlık ediniyorduk.
Bir utangaçlık peydah oluyordu,
Tam da sosyalliğin ne demek olduğunu öğrenince.
Bir yalnızlık seçiveriyorduk,
Aşkın en anlamlı tarihlerinde.
Kısa süren bir yaşamda,
Uzun bir ölümdü bizim kader diye beklediğimiz,
Hayırlısı olmayacakları zorluyor,
İnşallahlara boğuluyordu umutsuzluğumuz!
Bizler kendi ağaçlarımızı büyütüyor,
Büyüdükçe boğazımıza saflık düğümlüyorduk,
En büyük iyiliklere kendimizi asıp,
İç dünyamızda inhitar ediyorduk.
Gerçek, kötü bir insan olmak uğruna..
Meo - 2015
MeoEdebiyat Şiir Blogu
'Mehmet Şentürk
