MeoŞiir - Karanlıkta Bekleyenler
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Aydınlıkta yürüyenler,
Bilmezler izlenirler,
Uzaktan.
Karanlıkta bekleyenler,
Bir yudum ışıkla gülümseleyenler,
Her gece tekrar ölenler tarafından.
Aydınlığa kör,
Siyahın her tonuna hassas gözler,
Ancak loş ışıkları özler.
Ne zaman ki güneş tutulur,
Aşık olduk zanneder,
Gündüz gözüyle gönlündeki aç vampirler,
Birkaç saniyeliğine olsa bile..
Bazılarını umut tutar,
Ayakta.
Bazen umutsuzluk,
Adımların ta kendisidir,
Hiç doya doya adım atmamışlara.
Kimse bilmez,
Aklında mağarında kayıp,
Yatağın bir kenarında gizli,
Yastığın her köşesi nemli,
Dudakların kurak,
Bu yalnızlar şehrinin yerini.
Herkes orada yaşar,
Kimse kimseyi tanımaz.
Herkes bir ailede doğar,
Tek başına ölür,
Aile olabilmek uğruna..
Meo - 2015
MeoEdebiyat Şiirler Blogu