MeoŞiir - Büyüdükçe
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Bizler büyüdükçe,
Bir altın külçe göğüs kafesimizde,
Küçüldü git gide..
Bizler öğrendikçe,
Kötülükle karışık bencil bir felsefede,
Küçüldük iyi niyette..
Bizler yaşadıkça,
Öldürdük yaşama dair renklerimizi,
Karanlık tonlarla giderek griye..
Bizler öldükçe,
Unutuldu gitti öğretilerimiz,
Tekrarladık hataları iyiden iyiye.
Bizler kocaman kalpli,
Küçücük çocuklardık,
Kalpsiz kocamanların açtığı savaşlarda,
Katledildi kalplerimiz,
Kötülüğe sarıldık,
Sert görünebilmek hevesiyle..
Devir değil,
Devran değil,
Devreden değil,
Devralan da değil,
Bunun suçu kalbini parçalayıp,
Bizlere paylaştıran Tanrılarda değil,
Bunun suçlusu da suçu da bizdik!
Önünde eğildik güzelliklerin,
Çirkinlikleri taşıyarak sırtımızda.
Yenildik..
Meo - 2016
MeoEdebiyat Şiir Blog
'Mehmet Şentürk