MeoŞiir - Aşkın Samimiyeti
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Aşk,
Gereğinden yakın sayılırken,
Gereksiz uzaklıkta.
Yakınlık aranırken,
Neden durulur ki,
Böylesi uzaklıkta?
Samimiyet arayan,
O tüm yalanlarda,
Tek damla gözyaşı kadardır aşk.
Damlar her kaybın ardında..
Aşkın kendisi,
Tanrı inancı kadar samimidir,
Sadece ölecek insanın korktuğu yaşam,
Sadece mutsuz insanın istediği bencillik gibi.
Samimiyet ararken,
İki yüzlülük öğrendiğimiz.
Doğruyu ararken,
Hep yalan söylediğimiz.
Başkalarına emanet,
En güzel bencilliğimiz aşk denilen.
İnananı çokken,
Çıkarına kullananın tek gerçek olduğu,
Gülümsetmesi gerekirken,
Zaman katili bir kontrol kaybı.
Biz henüz kendimizle konuşamazken,
Hislerimizle üstün bir dil kurmaya çalışırken,
Bizi bu denli kekeleten.
Bağırmak isteyip isyanına mutsuzluğun,
Kanarken güzelliğine olmayan mutluluğun,
Bizi ölmeden önce oyalayan bir hile, aşk.
Aranması bu kadar saçmayken,
Bulunması hissetmeden,
En büyük hata..
Bizim hatamız,
Samimi olup,
Olmayanları varsayarken aşkı suçlamamız.
Her seferinde.
Meo - 2015
MeoEdebiyat Şiir Blogu
