MeoDeneme - Renkli Yüzlerin Karanlığında

  Yaşam bizlerin renklere olan tepkilerinden beslenen devasa bir tablo gibi. Her seferinde yeniden çiziyoruz aklımıza görebildiğimiz veya tanımlayabildiğimiz tüm renkleri. Benliğimizi üreten şey ise tüm bu renklerin bir araya geldiği o ahenk.. Bu uyumdan doğan durağanlığa kaliteli bir psikoloji diyoruz. Unuttuğumuz küçük bir detay var elbette: evren de dahil olmak üzere tüm yaradılışın efsanesi bir karmaşadan ibaret, karanlıktan doğan bir hengame ve aydınlığa giden etkileşimler bütünü. 

  İşte kendi ruh portremizi renklendirirken unuttuğumuz durum da tam olarak bu! Karanlığı göz ardı ediyoruz, bazı renklerimizi bazılarının yansımalarıyla tanımlayıp kendi öz renkliliğimizden korkuyoruz. Her teyit gerektiren renkte kendi doğalımızı yapay ikamelerde değiştiriyor, sonrasında kendimize çok parlak bir ruh köşesi bulup en doğru manzaranın bu daralmış sığlık olduğuna kanaat getiriyoruz. Aslında olması gereken o karanlıkta, koyu renklerle, göz yaşı mavisi, hüzün yeşili, öfke kırmızısı veya huzurun beyazıyla bütüncül bir tablo olmamız gerektiğini ziyadesiyle unutuyoruz. Sonuç; hastalıklı sergilerin, sorunlu ürünleri olarak yaşıyor ve değeri bilinmemekten bolca dem vuruyoruz.

  Yanıtın basit, cevapların sıralı, skalanın her zaman çok geniş olduğu bu insan düşüncesi yelpazesinde nasıl oluyorsa temel basitliğimizden bir türlü kurtulamıyoruz. Her şeyde devasa bir karmaşanın olmasına hayran kalırken kendimizde en tembel yaratılış yöntemi benimsenmiş zannediyoruz. Sorunumuz bu! İdealize edilmişliğin karmaşasında idealden çok uzak olan ve her rengi karmaşası içerisinde güzelce yedirmiş bu evrenden ders alamıyoruz.

  Bize herkes tozpembe olmamı, biz herkese gri!

  Bizden herkese renkler uçmamalı, bize tüm renkler şelale.

Meo - 2021
MeoEdebiyat - Denemeler Blog
Yazar: Mehmet Şentürk