Bu denli eşsiz olup bu kadar önemsenmemek... İnsan bilinci için mükemmel bir yıkım olacak raddede olgu bu! Yıkıcı, yıpratıcı ve küçük düşürücü... Oysa bu eşsiz beyaz karınca sürüsü için küçük olmak ve düşmek asla kaygı olmadı, olmayacak. Buza kesmiş insan topraklarına hiç beklenmedik o sakinlikle, o huzurla gelivermek. Minicik süzülüşlerle. Bazen soğukla sıcağın kavgasında ortalığı kasıp kavuran fırtınalarda bile birbirine sımsıkı sarılıp yığınlara dönüşmez taş kesilesiye kadar. Kar tanesi olmak böylesi bir his. (Yazımızın devamı bağlantıda. Keyifli okumalar.)

Garipçe bir his, onu özümsemek. Tekrar etmek onu uzak diyarlarda duyulan her kuş sesinde, gülümsemesinde tamamen bir yabancının, sıcaklığını hissetmek. Mutlu olduğunu-en azından-varsayabilmek. Farz edebilmek, özlemek onu farzı misalin ötesi, gerçeğin ta kendisi. Bulunmasına an kala elden kaçan fırsat gibi. Tuttuğunda düşüverecek bir taç yaprak, bir kırılgan çiğ titrekliği gibi.. (Deneme yazımızın devamı bağlantıda. Keyifli okumalar.)

Ruhsuz ve beton şehirlerin yeşilinde açmış birer yeşiliz. Yeni bir umut, yeni bir yaşam, yeni bir zaman denemesiyiz Tanrının kutsal yaşam yansımasında.. (Yaşama ve bizlere dair kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.)0

"Gençlik Aşısı: Denemeler" isminde bir denemeler kitabı hazırlama çalışmalarım devam ediyor. Ancak bu arada yine gençlerimizin kitaba erişim düzeyinin düşüklüğüne vurgu yaparak, siz değerli gençlerimize yönelik yazılarda ve denemelerle ekranlarınızda olmaya devam ediyoruz. Kısa bir deneme yazımız ektedir. Lütfen yorum, beğeni ve paylaşımlarınızla sitemize destek olunuz. Böylece çok daha fazla yazabilelim, okunabilelim. [Açmak için bağlantıya tıklayın. Keyifli okumalar.]

Evrenin büyük karmaşasının rastgeleliğine anlam aramakla geçti ömrümüz.. Rastgele bir zamanda, rastgele bir coğrafyada, yıldız tozlarının bize hediye ettiği bu dünya kavuşmasında hep düzen aramakla geçti medeniyet adı verdiğimiz merak yığınlarımız. Hiçbir zaman rastgele var-oluşumuzu kabul edemedik, rastgele fikirlerimizin içinde kurduğumuz aklın cehenneminde tutarlılık satmakla geçti bilgeliğimiz. [Evren ve yaşama dair bir deneme yazım bağlantıda, keyifli okumalar!]

İnsanların bilinçleri sosyal gelişim çerçevesinde birbirlerinin aynası halinde toplumların içerisinde devasa yapılara dönüşürler. Ancak, insanlar temelde bu ayna özelliklerini bencilliğin renkleriyle karıştırarak kullandığında, sonuçta ortaya yaşadığımız bu karanlık dünya ve türlü türlü kötüler çıkar. [Kısa bir deneme yazımız bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Öncelikle ve incelikle yaşamınıza ilmek ilmek ördüğünüz öncelikleriniz var; tüm kalanları umursamadığınız bir körlükte.. Sezgilerinizde ve sevdiklerinizle yaşamınızda koşturduğunuz bir parkur var; tüm yanlarınızı unuttuğunuz bir cehalette.. Sıraya koyduğunuz bencillikleriniz var birer birer önünüze döktüğünüz. İşte bu sizin özet varlığınız ve izdüşümünüz. (Kısa bir deneme yazısı bağlantıda. Keyifli okumalar.)

Hepimiz yaşamımızın bir yerinde 'deja vu' olarak adlandırılan ve olayların ortasında ilk kez yaşadığımız bir anı geçmişimizde çoktan yaşamışız gibi hissettiğimiz anlık şoklara uğramışızdır. Peki ya bunun tersi varsa? Evet, var: Jamais Vu.. Aşklarımız gibi her yeniden yaşadığımızda, binlerce kez bile olsa ilk kez oluyormuş gibi hissetmeye de Deja Vu'nun tersi olarak Jamais Vu deniliyor. (Konuyla ilgili deneme yazımızda, keyifli okumalar.)