MeoŞiir - Yaşam Döngüsü
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
Yaşam evrenin büyük anaforuna kapılmış,
Aynı döngüde boğulan bir karadelik gibi.
Ne zaman doğsak,
Birini öldürmek zorundayız.
Ne zaman nefes alsa bir yaşam,
Son nefesine gebe kalıyor diğer bir macera.
Döngüsü bu;
Yaşıyoruz,
Heves misali.
Ölüyoruz,
Ardımızda bir amaç,
Yeni bir doğum emri.
Anlayamadığımız o,
Bir minik çiçek kadar inatla doğarken,
Neden ölürken,
Bir sonbahar huzuru taşımıyoruz.
Başaramadığımız o,
Bir doğa kadar renkli yaşamak varken,
Neden ölüm korkusuyla,
Tüm doğaya yıkımlar salıyoruz.
İnsan olmanın en estetik yanı,
Canlı olmanın en katil yanıyla evli.
Bu aşktan doğuyor tüm tutkular,
Kabul edemediğimiz basit bir canlılık tüm derdimiz.
Ne huzurla doğabiliyor,
Ne de huzurla ölebiliyoruz,
Binlerce yıldır.
Basit bir ormanın DNA'sı,
Bizim birikimimizden daha zenginken,
Tüm evrende her zerrenin görevi belli,
Biz ise bu bilgi matrisine katılamıyoruz!
Sorun bu.
Evren dönüyor,
Biz bu hengameye katılamıyoruz.
Sebep bu.
Her şey ölüyor,
Biz kendimizi ölüme katamıyoruz,
Yaşama katamadığımız gibi.
Meo - 2015
MeoEdebiyat Şiir Blogu
'Mehmet Şentürk
