MeoŞiir - Tutkumun Belleği

TUTKUMUN BELLEĞİ

Tutkumun belleğinde unutulmuş bir ansın,
Bırakıyorum bazen dudaklarında sevdalar yansın.

Ruhunda titreyen, soğukta gürleyen bir şelale var,
İşte orada dudaklarına-biliyorum ki-cümleler dar.

Öpülmesi gereken boynuna birazcık koku,
Dokunulması gereken tenin o eşsiz doku!

Yaşıyorum gözlerinde gülümsemeyi rengarenk,
Sesin titreyince geliyor gerkeçten o ahenk.

Bir melake var yanaklarında asılı,
Tüm şiirler sana yazılmış aslında binlerce yıldır basılı.

Tutmak gerek ellerinden sıkı sıkı,
Sessiz anlatılmalı bu garip tılsımın akı!

Gezinmeli kalemler teninde dize dize,
Öyle güzel oluyoruz ki tek başımıza biz bize.

Çimdirmek gerek bazen nazar değmesin diye,
Ve sevilmeli bazı güzellikler ölesiye..

Adında bir cebrail gezmeli, yağmura inat,
Ruhunda şimşeklerle sen yeter ki karanlığı aydınlat.

Öp ruhuma düşşün damlalar,
Bazen yaşanmadan bile unutulmuyor naif anlar.

Seni yazmalı hece,
Sana doymalı gece,
İnsan garip bir bilmece,
Seni çözmeye geldim,
Seni bilmeye..

Meo - 2022
Mehmet Şentürk