Sese dökülen sözlerimiz var,
Söze düştüğümüz yeminler.

Sabahları uyuduğumuz geceler,
Güneşin gerçekleştirdiklerini beklediğimiz.

Görmeyi dilediklerimiz, rüya,
Hiç kabus görmeyecektik gündüz düşlerinde güya.

Sustuklarımız unutulacakmış,
Konuşurken mum alevi olmayacakmışız bir daha.

Ruhumuza musallat,
Garip bir vuslat,
Ne kavuşsak ısınıyor kayalık,
Ne donabiliyoruz tertemiz.

Masal bu ya,
Yaşıyoruz yalandan.

Yaşam oysa,
Kaçıyoruz sessizce kendimizden.

Ruhumuzda parşömenler,
Lime lime tenimizden dökülenler.

Kaderimize çiziktirilenler,
Hapsolduğumuz her gün ruh duvarlarımıza çile!

Bir ölüm şiiri bekliyor muhabbet,
Sohbeti açacak bir kişi bile yok.

Yalnızlıktan korkuyoruz biz,
Biz olduğumuz koca kalabalıklarda bile.

Ruhumuza ilişiveriyor hülyalar,
Sızıyoruz parmak uçlarından,
Sönmüş yıldızlarda süpernova,
Karanlıkta gece görünebilen geçmişiz.

Okunmuyoruz da,
Yazamıyoruz da,
Okuntularımız, avuntu,
Yazıntılarımız, kırıntı!

Doğruyu arıyoruz,
Yanlışlarla.

Bir kez bir nefes alınmıyor doya doya,
Yine de insanlık sen çok yaşa..

Meo - 2020
MeoEdebiyat - Şiir Blog
Şair: "Mehmet Şentürk"

Yorum, paylaşım ve destekleriniz yeni eserlerimize olan tek ilhamımız dostlar. Esirgemeyin.