MeoŞiir - Serpinti Aşklar
- yazı boyutu yazı boyutunu küçült Yazı boyutu büyüt
- Yazdır
- Eposta
Nükleer hislerimize doğru,
Gidiyoruz yıkımlardan kalma umutlarla.
Henüz maskesiz gezebiliyoruz diye,
Doğayla aşık olabiliyoruz,
Bize kalan kısmi doğallıklar içinde.
Doğayla büyürken,
Doğayı küçültebilen,
İçimizdeki yıkımı,
Doğaya salabilen,
Modern vahşiler olarak,
En son yıkımı bekliyoruz.
Hayatta kalabildiğimize sevineceğimiz,
Nükleer serpintilerle yıkanıp,
Toksik nehirlerden beslenebileceğimiz,
Çok daha modern gelecekleri hak ediyoruz.
Henüz çok doğalız sanıyoruz,
Henüz çok sağlıklı yaşıyoruz,
Henüz aşkla mutlu oluyoruz,
Henüz aitiz,
Hiçbir zaman ait olamayacağımız doğaya!
Hem de yıkarken,
Yarım bırakırken aşklar gibi,
Ardımızda koparılmış çiçekleri.
Her kesilmiş ağacın gözyaşlarını biriktiriyoruz,
Nefretle toprağın bizi reddedeceği karanlık geleceğe doğru.
Her yıkılmış medeniyetin izlerini taşıyoruz,
İzini kaybedip dünyaya terk edeceğimiz günlere doğru.
Meo - 2016
MeoEdebiyat Şiir Blogu
'Mehmet Şentürk
