Ağır aksak dökülen yağmurun sesini duyamıyor olsa da kulağında sımsıkı gizlediği kendine özel müzikleri dinlerken bir akşamüzeri, gözleri seçebiliyordu yere düşen umutların parçalanıp kaldırımlara karıştığını ve alelacele parke taşların altına saklandığını. Gözünü bir anda alıveren bir manzara belirince ise dondu kaldı! (Kısacık bir aşk öyküsü yazımızda. Devamını okumak için başlığa veya resme tıklayın. Keyifli okumalar.)

Görüşmenin, sevgileşmenin, ellerin ve dudakların her daim birbirine binlerce değişkenli sosyal zindanlarda yasak görüldüğü taşlıklarda büyümüştü Ahmet. Dağlar kadar yalnız, onlar kadar yüksek boyuyla onların kuraklığını sığdırıyordu yalnızlığına. Ancak bir gün gelecek yasak bir tutkunun ne kadar da nefis bir tercih olduğunu kısa süreliğine de olsa yaşayacaktı; henüz bilmese de.. [Kısa ve gerçek bir aşk öyküsü yazımızda. Devamını okumak için tıklayın! Keyifli okumalar. Lütfen yorum ve paylaşımlarınızla yenilerine ilham olmayı unutmayın.]

Konuşulacak bir şey de yoktu aslında, onu bir görse yetiyordu günün güzel geçmesine. Varsın olsun, bilmesin kendisini veya varlığını ne olacak ki? Aşk zaten öylesi minimal bir beklenti. Geçecekti belki yine dükkânın önünden, kendisi paspasın o eline kıymıklar iliştiren sapına yaslanıp izleyecekti gidişini, neredeyse ellinci kez. Bu kez öyle olmadı ama… (Kısa bir aşk öyküsünün devamı yazımızda. Başlığa tıklayın.)

Fırçanın çiziktirdiği bir kaderdi onunki. Sevdiği doğruları, sevmediği yanlışlarda düzeltmekten yorulmuş bir halde çiziktiriyordu detaylarını ruhunun çok da kaba tuvaller üzerine. Birkaç kedinin mırıltısı, birkaç dalganın şırıltısı, birkaç anının kırıntısıyla besleniyordu ruhu. Senelerdir aynı gizemi çiziyor, en güzel betimlemede aşkın kadın ve erkek halini arıyordu. Yakında bulacağını bilmeden.. [Kısacık bir aşk öykümüz, keyifli okumalar.]

Kuğulu Parkın hafif soğuk sonbahar sabahında işe gidiş yolunda uykunun verdiği mahmurlukla yürümek her sene daha da zorlaşıyordu Emine için.. Mu mevsimde iç Anadolu kışın gelişini müjdeliyordu soğuk esintilerle, kuğular bile mutlu değildi bu durumdan, boyalı tahtalardan çakılmış yuvalarından çıkmaya niyetleri bile yoktu güneş vurmadan kapılarının önüne. Dalgın dalgın kulağındaki müziğin adımlarına yansımasıyla hızlı hızlı ilerlerken birden durdu. Yine oradaydı, bu sene de. Bu sene de gelmişti, elinde bir buket çiçek sabahın köründe, soğuktan yüzüne kıpkırmızı bir maske çizilmişti. Bu kez sormalıydı, birkaç saniye durduktan sonra göletin çevresinden dolaşmaya karar verdi. [Kısa bir aşk öykümüz yazımızda. Keyifli okumalar.]