Doyumsuz bir yaradılışımız var, tüm duyguların doyurulması üzerine anlamsızlaşıp yenilerinin peydah olduğu karmaşık birer örgü akıllarımız ve derinliklerimiz. Doygun bir tembelliğin bitmek tükenmez bilmeyen hazırcılığı ve bencilliği üzerinden kurgulanmış kısalıkta bir acelemiz var ölüme karşı. Koşar adım gidiyoruz o nedenle hayatımızdaki en önemli her şeye! Her seferinde.. Her şekilde.. [Konuyla ilgili bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.]

Bazen kalabalıkların kıyısında bu yararak yürüdüğümüz yaşamın bir kısmına bulaşarak yürüyoruz yaşamda.. Bazen tüm hengamenin tam ortasında hiçbir dikenine dokunmadan, narin bir naiflikte zamanla inhitar ediyoruz en pasif haliyle. Hedefimizin nihai bir sabitlik olması hayaline bayılıyoruz. Kalabalık teorilerine bayılacak kadar sosyal, kendiliğin bencilliğinde boğulacak kadar anormal derecede bencil olmaya devam ediyoruz.  [Konuyla ilgili kısa bir deneme bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Bir şeyleri yeniden bulabildiğim bir yerdeyim, uykumu henüz keşfetmiş gibi esnemelerim. Bir şeyleri ardımda bırakmış, bazı şeyleri ardında bırakmak isteyen yağmur damlalarının bozduğu bulutların ardında gizlenmiş yıldızlar gibiyim. İlk veya son kez göründüğümden ibaretim.. Bazı yaşamlara merhaba, bazılarına elveda gibiyim! [Aşk, özlem, yaşam ve insan konulu kısa bir denemem bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Ruhun bahçesinde, aklın topraklarının her bir zerresinde, birer tohum düşünceler. Yaşamda geçen her ve umut sağanakları bekleyen çiçekler haline gelmiş düşlerimiz, yeşeriyoruz kendi içimizde-ne zaman sulansak yeterince. Ruhumuza düşler ekip, hayallerinin kırıklıklarını hasat ediyoruz bir kış daha yalnızlıkla mücadele edebilmek adına biriktiriyoruz tüm deneyimlerimizi. [Denemenin devamı bağlantıda, iyi okumalar.]

Herkes yaşamaya çalışıyor, yaşayabilsek yeter-yeterince. Herkes zeki doğmuyor, akıllı olsak yeter-yeterince. Yaşam herkese adil değil, eşitlesek durumlarımızı yeter belki de. Anlamıyor zaten kimse kimseyi, biz anlayabilsek başkalarını o bile yeter. Yaşamıyor zaten herkes rüyalarını, kurabilsek yeter doğru ve gerçek yaşamları. Kimseye yetmiyor ki verilen, teşekkür etsek biraz bir ilahi düzene yenileri hep geliyor yeterince.. [Konuyla ilgili kısa bir deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Medeniyetin asırlar önce öldüğü bu karanlık topraklarda ölü doğuyoruz hepimiz. Yaşadığımızı anlamakla değil ispatlamakla geçiyor ömrümüz. En sonunda vazgeçiyoruz ve yarım kalmış bir hayatın hüznüyle nefeslerimiz sona eriyor. Her seferinde anlamsız bir şekilde.. Bu topraklara ölü doğuyoruz, hepimize yaşamı renklendirme şansı veriliyor oysa ki. Bazılarımız devrim yapıyor bazılarımız ancak tekrar ediyoruz. [Deneme yazısının devamı bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Birçoklarımız için kitaplar tutku, birikim, yığılım, yaşamın en güzel parçası. Aklımızda birikip şekillenen cümlelerden sonra kitaplıkta birikip süslenenler grubunda. Kimileri için ise kitaplar tamamen düşlerden, hayallerden, yokluktan, yoksulluktan ibaret. O yüzden kitaplığınız olmasın, kitap hediye ettiğiniz çocuklar olsun. O yüzden kitaplar satılmasın hediye edilsin. Dünyanın cehaletini parayla satarak aydınlığa çıkaracak insanlara inat kitaplar metalaştırılıp insanların kitaplıklarında rezil edilmesin! [Kitaplarla ilgili kısa bir deneme bağlantıdadır. İyi okumalar.]

Yastıklara uykusuzluğun kucağında getirildiğinde akıllarımız, işte o zaman başlıyor beynimizde bitmeyen yastık savaşları. Birbirine çarpıyor en narin sırlarımızın, paramparça oluyor düşlerimiz, üzüntülerimiz ve hayallerimiz. [Deneme yazımızın devamı bağlantıda, iyi okumalar.]