Tüketim toplumu olmak ve kontrol dışı tüketicilik her zaman eleştiri konusu olmuştur, görünen o ki insanlar tüketmeye mahkum kaldığı sürece de süregelecek bir tartışma olarak görünmektedir. Konuyla ilgili farklı bir bakış açısı geliştirerek kısa bir deneme yazmak istedim. Çoğu zaman aforizmalarla günü geçiştiriyorum blogumda, kusura bakmayın n'olur. Yaşamımdan çalışan vakitlerin ve bunu çalanların suçu benim değil.. [İyi okumalar.]

Önce aşkı öldürdünüz, bir sevdalı el tutuşu kadar utangaç olamamış kadar vahşileşti bu papatya kokusu topraklar. Sonra insanları öldürdünüz, bir hülyalı kalp atışı kadar kırılgan olamamış kadar köreldi bulut beyazı ruhlar. Hiç durmadınız hisleri öldürdünüz, ikiyüzlü kaldı hem sözler hem sesler! Siz hiç üşenmeden yaşayamadığınız gençliklere inat gençleri öldürdünüz, kalmadı gençlikten eser.. [Geçtiğimiz günlerde tüm ülkeyi yasa boğması gerekirken bir yarısı boğarken, bir yarısını sessiz bir bağnazlığa gömen bir acı olay üzerine yazılmış canı gönülden bir yazı. Sadece okuyun paylaşmanıza gerek bile yok, anlamazlar zaten onu yapma potansiyeli olduğunu çok iyi bilenler..]

Kar yağışı bekleyen çocuklarız biz hala. İnatla. Hep aynı bembeyaz gerçekliği bekliyoruz hayalci benliklerimizde. Hala aynı tertemiz görsellerini bekliyoruz doğanın, kirliliğe rağmen, kirlenmiş hayallerimize, karanlık gecelerimize rağmen. Ondandır ne zaman bir kar tanesi yere değse gözlerimizin parlaması. Belki de son kalan parçamız bu taneler.

Kesinlikle inanıyordum, vardı bir yaratıcısı her aşkın. Kesinlikle katılıyordum, her inancın kör takipçileri oluyordu, ölümüne.. Senin yüzündeki her kıvrımda bir mabet köşesi vardı, içimdeki umutların köşelerine çekilip dua ettiği o değerli varlığa günbegün. Karşılıksız, aşk dolu, umut dolu, dirençli ve hüzünlü. [Konuyla ilgili denemem aşağıdadır, iyi okumalar.]

   Modern bir kavganın savaş alanı, çıkar kavgası ve tutku dolu inanç kargaşasının ortasında Tanrı'nın sahip olduğu evrime dair bir deneme. Evrim ve inancı kavga halinde görenlere birkaç cümle kurduk. Bakalım neler demişiz?

Her zorluk bir kolaylık gerektirir. Her zorluk biraz da kolaydır ve kolaycıdır. Ne zaman başı sıkışsa insanın, ruhundaki o küçülmenin altında büyük ölçüde ezilir ve asla saklandığı düşünceler mağarasından çıkmaya yeltenmez genelde insan. 

   Aradığın şey çok basitti. Aranıyordun işte. Birilerini ararken, birilerini arayanların herhangi bir tesadüfünde savrulup durdun defalarca... Tek basit cevaba sahip bir damla gözyaşındaki umutsuzlukta kırılıyordu ışığın, sense her seferinde paramparça bir vazo gibi toparlanıp sanki toprakmışsın gibi bir buket çiçek kucaklıyordun umutla. Belki de çiçek bahçesindeki topraktan geldin diye.

Ezgi'nin Günlüğü çalsın arka planda acımayın kulaklarınıza. Eğer siz de eksik bir şeyler olduğundan eminseniz ancak henüz bunu kendinize itiraf edememişseniz, sizlere epey yardımcı olacak bir deneme hazırladık. Denemeyi okumak için buyurun. Sitemizde kategori bölümünde iseniz "Devamını Oku" bağlantısına tıklayınız.