Bir gece seni düşünürken aslında seni kaybettikçe nasıl seni parça parça kendimde bulduğumu fark ettim. Hiç düşünmeden seni kendime kaydediyor ve sonra yine hiç farkında olmadan seni tamamlıyordum gözlerimde. İşin en trajik yanı bunu beni sevmediğini bilerek yapıyordum, peki ya neden? İşte bu sorunu çözmek için 50 tane kelime yazdım seni düşündüğümde ilk aklıma gelen ve bunları çöpe attım. Şimdi tek yapmam gereken bunları toplayıp her biri için bir itiraf yazıp, en azından kendimdeki seni ince ince aklımdan kazımak olacak. Elbette sana değer verdiğim için, senden çok da kendime.. [50 maddeden oluşan uzun bir deneme yazısı bağlantıdadır.]

Önce aşkı öldürdünüz, bir sevdalı el tutuşu kadar utangaç olamamış kadar vahşileşti bu papatya kokusu topraklar. Sonra insanları öldürdünüz, bir hülyalı kalp atışı kadar kırılgan olamamış kadar köreldi bulut beyazı ruhlar. Hiç durmadınız hisleri öldürdünüz, ikiyüzlü kaldı hem sözler hem sesler! Siz hiç üşenmeden yaşayamadığınız gençliklere inat gençleri öldürdünüz, kalmadı gençlikten eser.. [Geçtiğimiz günlerde tüm ülkeyi yasa boğması gerekirken bir yarısı boğarken, bir yarısını sessiz bir bağnazlığa gömen bir acı olay üzerine yazılmış canı gönülden bir yazı. Sadece okuyun paylaşmanıza gerek bile yok, anlamazlar zaten onu yapma potansiyeli olduğunu çok iyi bilenler..]

Şiir, insan aklının şairsel deliliğin pençesinde düşlerini kanattığı ve kalemin damarlarından aşk damlatan deneyimler olarak insanlık tarihi kadar derin bir geçmişe sahip mirasımız. Peki şiir modern, yapay, sayısallaştırılmış ve işlemcilerin kapasitelerine bağlanmış harfler halinde resmedilebilir mi? [Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, başlık veya resme tıklayıp açabilirsiniz. İyi okumalar.]