Orada bekliyordu, rüyalarımda, duygularıma ve cümle sonlarımda; asla öznesi olmayacağı yalan yanlış hayalleri.. Orada kalıyordu, geçmişimde, hatıralarımda ve gece yarımlarımda; asla gerçeği olmayacağı saçma sapan odalarda.. Orada sevdim, dualarımda, inançsızlığımda ve inkarlarımda; asla inanmadığım bir ilahenin kanatlarında çoktan uçup gitmişti. [Devamı bağlantıda, iyi okumalar!]

Yalnızca sığ sular derin kesikler bırakır! Yalnızca sığ insanlar derinlerden korkar, sığlarda dolanır. Yalnızca sığlarda sütliman yaşamlar ilk fırtınada alabora, yalnızca derinliğin kralları her fırtınayı kayıpsız atlatır. [İnsanların düşünce yaşamlarına dair bir deneme yazdım, umarım beğenirsiniz. Bağlantıdadır, iyi okumalar.]

Nasıl yazılır? Ne yazılır? Kime yazılır yahu? Neden yazılır veya? Soruların sorunlara dönüştüğü bir kilitlenme halindeyiz zaman zaman. Peki bunun büyüsü nedir? Nedir ilham ismini verip beyaz toz bulutlarına bürüdüğümüz o kelimelerin çağladığı edebi şelaleleri yaratmak için gereken tam formül? Bence.. [Bencesi makalemizde, iyi okumalar]

Yaşamlarımız kendimizin oluşturduğu insan duvarları, bilgi dağları, inanç kuyuları ile çevrili küçük hapishanelerdir. Kendi sınırlarımız var, kendimize varlıklarını inandırıp birçok eylemden hatta yaşamın ta kendisinden kaçındığımız. [Konuyla ilgili deneme bağlantıladır, iyi okumalar.]

Rüyalar, insanlığın düşünen aklının uykusunda düştüğü tuzaklar. Ruhların kendini kıyısında bulduğu bir uçurum, karanlık ve karmaşık sinir ağlarının ortasında dönen savaşlarda akan fikirlerin oluklarında süzülüp giden benliğimizin en güzel manzarası.[Konuyla ilgili deneme bağlantıdadır, okumak için Başlığa veya Devamı Oku kısmına tıklayınız. Keyifli okumalar.]

Karanlıktan korkmuyoruz biz, karanlığın arkadasında açıklayamayacağımız boş inanışlarımızdan, kendi huzursuzluğumuzdan korkuyoruz. O yüzden karanlığın ardındakiler yönetiyor sanıyoruz bizi, oysa karanlığın ardını da biz bizler çiziyoruz. Zihnimizle.. [Konuyla ilgili bir deneme linktedir, iyi okumalar.]

Deli bir dünyaya düşmüşüz, deliriyoruz küçüklüğünden büyülenirken bu büyüklüğüne. Kapana kısılmış olmanın özgürlüğünü yaşıyoruz, sınırlar üreterek kendimizce. Dedik ya deli dünya.. [Birkaç paragraflık bir deneme ve minik bir müzik hediyemizdir. Kahveler hazır mı?]

Gündüz düşleri.. Algımızın uykuya dalmadığının en güzel göstergeleri. Aklımızın bedenimizi unutup, kendince gezintiye çıktığı ve bizi yaşamda tutan, karanlık bir toplum içerisindeki kendi çiçek bahçelerimiz. (Konuyla ilgili deneme aşağıdadır, ayrıca dinlendirici bir müzik videosu da eklenmiştir. İyi okumalar)