Yorgunsunuz biliyorum, bir adım atmaya bile takatınız yok, bi' merhaba bile bazen fazla geliyor yaşamın kalabalığındaki o size yansıyan boşluklarında insanların. Tanışmaktan, tartışmaktan, ha keza taşımaktan yorgunsunuz insanların gereksiz yüklerini.. Çok da iyi anlıyorum sizi; ama! (Size, bize ve bana ait kısa bir deneme yazımızda. Mutlaka okuyun.)

Ömrü boyunca güneşin varlığı ve gücünün bu topraklar üzerindeki temsilcisi olan bir adam olduğunuzu düşünün! En çok ihtiyaç duyduğunuz o bitkilerin yeşerdiği, tarlaların yağmur mevsimi sonrası güneşe aç olduğu bir dönemde, kapınızda tüm coğrafyanın kalburüstü adamları beklerken gariptir ama günlerce güneşin tutulması güzel bir haber olmasa sizin için... (Yaşama ve insana dair kısa bir deneme yazısı bağlantıda. Keyifli okumalar.)

Yüzyılların en sevgili klişesiydi "kalabalıklar içinde yalnız olmak", biraz olsun yalnız kalmak, kalabalığımızı ve sosyal kuramcılığımızı reddedercesine övünmek yalnızlığımızın o eşsizliğiyle! Halbuki hiçbirimiz eşsiz değildik, eşsiz zannetmek dışından birbirinden bağımsız görünen ortak mitoslarımızı.. [Kısa bir deneme yazısı ektedir, keyifli okumalar.]

Ruhsuz ve beton şehirlerin yeşilinde açmış birer yeşiliz. Yeni bir umut, yeni bir yaşam, yeni bir zaman denemesiyiz Tanrının kutsal yaşam yansımasında.. (Yaşama ve bizlere dair kısa bir deneme bağlantıdadır, keyifli okumalar.)0

İnsanlar bildiği kelime kadar konuşabilir ve düşünebilir. Ancak, bu genel tespit asla insanları bilmedikleri hisleri yaşamaktan veya o eylemleri yapmaktan alıkoymaz. Örneğin, Almanca'da çok güzel bir duygu birleştirme ifadesi var 'Schadenfreude'. Nedir? Ne anlama gelir? Bizde niye eksik? Kısaca değindik. Keyifli okumalar.

Zaman aynı hızda akan bir nehir, bizlerse küçük anaforlarında hapsolmuş ve ilerlemeyi anaforun çemberinde dönmek zanneden garip yaşam türleriyiz. Zamana inat etmenin bedelini ağır ödüyoruz. Ölümle.. [Kısa bir deneme yazısının devamı bağlantıdadır. Keyifli okumalar.]

Köprüden eminiz, adımlarımızdan da. Yaşamdan eminiz, ölümden keza. Bilemediklerimiz bizim canımızı sıkan, bilememeye alışmışlığımız bize buhran! (Devamını okumak için bağlantıya tıklayın.)

Futbol yalnızca 45 metreye 90 metrelik yeşil bir sahada, parlak ışıklar altında o ışıltılı yıldız futbolcuların genç dimahların hayallerini süslediği bir spor olarak kalmıyor ziyaret ettiği ve sevildiği hiçbir toplumda. Ülkemizde de çocukluğumuzun köy meralarında koşturmacayla, sakızlardan/ciplerden çıkan ve biriktirilen futbolcu kartlarıyla özgürlüğümüz dile gelişiydi futbol, akşam sokak aralarının samimiyeti, tenefüslerin tatlı endişesi, zamansızlığın ve imkansızlığın futbolla yuvarlandığı zamanların gençleriydik her birimiz.. İşte o günlerde, futbol edebiyattı! [Kısa bir deneme yazısı bağlantıda. Keyifli okumalar.]