İki yabancı ülkenin birbirine birazcık değen sınırlarının bahanesiyle başlar aşk, heyecanla verilen kararların, mantıkla girişilen savaşlara dönüşme sürecine dönüşür. Binlerce gerçek, güneşle birlikte doğmayacak gencecik hayaller öldürülür her yer kan revan.. Özetle: "Aşk, bazıları için soğuk savaş; bazıları için sıcak temastır." Konuyla ilgili deneme aşağıdadır, iyi okumalar. Sosyal medya paylaşımları, yorumlarınız ve geribildirimlerinizi lütfen bizimle paylaşın. Sevgilerimle, Meo.

Sakince bırakıyorsun bazen kalemlerin tümünü bir köşeye. Gözlerini boş bir sayfaya, tozlu bir ekrana, kirpiklerinin ucuna dikiyorsun. Sensizliği yazıyorsun cümlesiz, sessizliği yazıyorsun kendi kulaklarını sağır edercesine. İşte böyle bir deneme yazalım bu kez de... [Devamını okumak için tıklayın!]

Önce aşkı öldürdünüz, bir sevdalı el tutuşu kadar utangaç olamamış kadar vahşileşti bu papatya kokusu topraklar. Sonra insanları öldürdünüz, bir hülyalı kalp atışı kadar kırılgan olamamış kadar köreldi bulut beyazı ruhlar. Hiç durmadınız hisleri öldürdünüz, ikiyüzlü kaldı hem sözler hem sesler! Siz hiç üşenmeden yaşayamadığınız gençliklere inat gençleri öldürdünüz, kalmadı gençlikten eser.. [Geçtiğimiz günlerde tüm ülkeyi yasa boğması gerekirken bir yarısı boğarken, bir yarısını sessiz bir bağnazlığa gömen bir acı olay üzerine yazılmış canı gönülden bir yazı. Sadece okuyun paylaşmanıza gerek bile yok, anlamazlar zaten onu yapma potansiyeli olduğunu çok iyi bilenler..]